Lulu is op latere leeftijd, rond een maand of acht, bij ons komen wonen. Ik zag haar te koop staan en wilde graag een Choco teefje. Dus ben ik met m'n schoonzusje naar het zuiden des lands gereden. En daar was Lulu een schuchter en bang teefje. Ik was verkocht. Het is niet het gedrag wat ik graag zie maar toch...ze had iets. We hebben haar meegenomen en het eerste dat opviel toen we thuis waren was dat ze wegkroop. Logisch, alles was vreemd. Met heel veel geduld en ontzettend veel liefde is ze nu de liefste hond van de wereld geworden. Wat ze ook meegemaakt heeft en al raakt ze dat nooit meer kwijt, wij zijn dol op haar. Ze is echt de hond van onze Catelijne, die 2 zijn bijna onafscheidelijk. Lulu is absoluut niet dominant behalve...als ze pups heeft, die beschermd ze, vertroeteld ze en eigenlijk moet je haar bijna dwingen om ze alleen te laten. Ze is echt de beste moeder van de wereld. Bij vreemden blijft ze terughoudend maar voor ons....ach zo'n hond gun je de wereld!